Skulptofilija
Na koje načine možemo prikazati skulpture u muzejima? Ako skulpturu posmatramo kroz specifičnost umetničkog medija, otvara se više zanimljivih pitanja: Šta to definiše skulpturu i koja su njena granična područja? Na koji način se skulptura može izložiti i kakve su mogućnosti za njeno predstavljanje unutar muzeja?
U okviru postavke Skulptofilija predstavljeno je šest celina: Depo – pitanje trezoriranja skulpture i skulpturalnosti forme smeštajnih instalacija unutar depoa; Morfologija – okvir masovne prisutnosti portreta kao skulptorske forme kroz brojne varijacije u smislu stila, materijala i forme; Vajarke – prispitivanje značaja i položaja autorki u skulptorskom stvaralaštvu; Maestro – monografska prezentacija kao ilustracija stvaralaštva Đorđa Jovanovića, najzastupljenijeg skulptora u kolekciji Galeriji Matice srpske; Izuzetnosti – pojam izuzetnog kroz preispitivanje skulptura visoke/velike istorijske i umetničke vrednosti, pojma graničnih okvira skulpture kroz primere intermedijalne umetnosti u kontekstu savremenog stvaralaštva; i Javna skulptura – prisutnost skulpture u javnom prostoru Novog Sada i regiona kroz različite pristupe i kontekst.
Ana Bešlić
Crna skulptura, 1975.
Slavka Petrović Sredović
Devojčica Mrina, 1947.
Ivan Meštrović
Dr Svetozar Miletić, advokat, političar, publicista i narodni-poslanik, 1926-1927.
Kosta Angeli Radovani
Ženska glava, 1951.
Jovan Soldatović
Dvoje, 1964.
Vidosava Jocić
Ratnik, 1963.