Transformabilnost umetnosti

Šta je to što umetnost čini toliko prijemčivom? Mogu li se iznova kreirati nove mogućnosti za uživanje u umetnosti? Ako posmatramo i razumemo umetnost kao svojstven entitet, u njemu možemo prepoznati mnogostruka lica i posebnosti. Sposobnost umetnosti da se transformiše i prikaže na različite načine, daje nam brojne mogućnosti za interpretaciju. Šta je to što možemo koristiti za nova grupisanja i povezivanja umetničkih dela radi boljeg tumačenja i razumevanja umetnosti? Teorija umetničke forme obuhvata elemente koji predstavljaju vizuelne alate za kreiranje umetnosti, poput linije, površine, teksture, valera, volumena, prostora, boje, svetlosti i senke, kompozicije, harmonije i drugih. Povezivanjem umetničkih dela pomoću vizuelnih elemenata možemo stvoriti imaginarni prostor za sasvim nova ali i drugačija uživanja, čitanja i poimanja umetnosti. Na taj način saznajemo više o principima umetničkog stvaralaštva, otkrivajući značenja pojedinačnih umetničkih dela i smisao umetnosti za društvo.

U vizuelnom smislu, svet i umetnost u njemu teško možemo zamisliti bez boja. Crvena boja je najčešće prisutna boja u prirodu i različitim vidovima umetnosti. Osnovna boja iz koje se menjanjem dobijaju druge sekundarne i tercijarne boje, vrlo često se upotrebljava i kao dominantna boja zbog brojnih značenjskih vrednosti. Crvena asocira na toplotu vatre, krvi i užarenog sunca. Crvena boja simboliše ljubav i odlikuje se kraljevskim statusom, dok u psihološkom smislu označava energičnost, uzbuđenje, ali i razdražljivost i ljutnju. Crvena boja ima dvojako tumačenje jer često referiše na seksualnost, stradanje, smrt i život istovremeno.

Osnovni likovni element – linija, predstavlja neizostavni alat u vizuelnim umetnostima. Sadržana u gotovo svim umetničkim medijima, iskazuje ispoljava se u najrazličitijim oblicima – kao ravna, kriva, izlomljena, isprekidana, meka, oštra, jaka ili slaba, pojedinačna ili prepletena u mrežama. Linija definiše prostor, oblik i strukturu, usmerava dinamiku, kreira površine i daje suštinski karakter umetničkom delu. U likovnom i simboličkom smislu linija može doprineti stvaranju određene atmosfere i emocionalnog doživljaja. slikarstvu, primenjenoj umetnosti pa i u skulpturi – linija predstavlja ključni likovni element u vizuelno-umetničkom stvaralaštvu.

Na koje sve (nove) načine možemo interpretirati umetnička dela kako bismo ih shvatili i u njima uživali? Istorija i teorija umetnosti posmatraju umetnička dela kroz prizmu istorijskog konteksta, tipologiju umetničkih medija i okvire definisane stilskim karakteristikama. Savremena metodologija muzejskih praksi označena je pronalaženjem novih okvira za sagledavanje umetnosti u cilju boljeg razumevanja