Stalna postavka srpske umetnosti 19. veka
Ljudi i događaji. Slika prošlosti.
Stalna postavka srpske umetnosti 19. veka pod nazivom Ljudi i događaji. Slika prošlosti. kroz odabrana umetnička dela prikazuje ljude i događaje značajne za istoriju srpskog naroda toga doba, kao i tematsku i estetsku opredeljenost srpske umetnosti kojom se potvrđuje njen značaj i mesto u kontekstu evropske umetnosti 19. veka.
Dinamičan politički život srpskog naroda nastanjenog na području Srednje Evrope i Balkana u vremenu od 1804. do 1914. godine uticao je na nastanak kompleksne nacionalne umetnosti u kojoj je paralelno egzistiralo više kulturnih modela. Proces evropeizacije zahvatio je sve segmente života i omogućio stvaranje mlade i finansijski snažne građanske klase koja postaje značajan činilac društvenog i ekonomskog razvoja. Generacije srpske intelektualne elite, školovane na evropskim univerzitetima, po povratku zauzimaju ključne pozicije u zajednici i imaju odlučujući uticaj na život nacije, na razvoj i uspon kulturno-obrazovnog života.
Presudan momenat u formiranju likovne poetike srpskog slikarstva 19. veka predstavlja školovanje i vezivanje srpskih slikara za Beč, sve do pojave realizma i prodora novih ideja direktno iz Minhena i Pariza. Uključivši se u formalne okvire evropske umetničke scene, pored religioznog i portretskog slikarstva, dominantnih u srpskoj umetnosti 18. veka, javljaju se i novi tematski sadržaji u vidu istorijskih kompozicija, žanr-scena, mrtve prirode i popularnih motiva.
Koncept stalne postavke srpske umetnosti 19. veka je nastao kao rezultat timskog rada kustosa i konzervatora Galerije Matice srpske. Određeni fondom i rukovođeni željom da publici predstavimo najznačajnija dela, težili smo da ukažemo na estetske domete i tematska opredeljenja epohe. U metodološkom pristupu korišćen je metod koji kombinuje hronološki, stilski, tematski i monografski model
Novak Radonić,
Kamenovanje Svetog Setafana, 1857.
Pavle Simić,
Majska skupština, 1848–49.
Đoka Jovanović,
Miris proleća, 1902.
Anastas Jovanović,
Mihailo Obrenović, 1848.
Katarina Ivanović,
Anka Topalović rođ. Nenadović, 1837.
Paja Jovanović,
Borba petlova, oko 1900.
Uroš Predić,
Nadurena devojčica, 1879.
Konstantin Danil,
Petar Jagodić od Krnjače, 1829–31.
Đura Jakšić,
Car Dušan, 1857.
Stevan Aleksić,
Autoportret u kafani, oko 1904.