Utočišta: Čovek i okruženje

Dom je prostor življenja, porodičnog okupljanja, mesto stvaranja i čuvanja sećanja, granica između spoljašnjeg i unutrašnjeg sveta, privatnog i javnog.

Vekovima je centralno mesto u domu zauzimalo ognjište, tradicionalni prostor okupljanja oko vatre, hrane i topline. U novije doba ta tačka zajedničkog boravljenja više klase postaje salon u kome se odvijaju i javni i privatni sadržaji aktivnosti porodičnog života. Tokom XIX i početkom XX veka salon ili „velika soba“ bio je najreprezentativniji deo doma. Tu su „izlagane“ statusne porodične dragocenosti, srebrnina, porcelan, ikone, porodični potreti i umetničke slike. Bio je mesto obedovanja, proslava i potvrđivanja društvenog statusa. Tridesetih godina XX veka dom postaje inspiracija umetnicima. U srpskom slikarstvu javlja se pravac intimizam. Građanski enterijeri postaju odaje spokoja gde su figure prepuštene mirnoj atmosferi i tišini.

Priroda je za čoveka oduvek bila izvor života, a pejzaž mnogo više od njenog uokvirenog isečka. U srpskoj umetnosti pejzaž se inicijalno pojavljuje kao pozadina religijskih i istorijskih kompozicija, da bi tek u XX veku postao samostalna tema. Pod uticajem evropskih modernista, srpski slikari izlaze iz ateljea i počinju da slikaju u pleneru. Rad u prirodi podstče ih da prosvetle paletu i da slobodnim potezima četkice hitro slikaju brze promene. U narativnom smislu pejzaž je mnogo više od predstave krajolika. To su slike lične istorije, vizije vlastite zemlje, predstave društvenih promena i iznuđenih izmeštanja.

Tokom XX veka, modernizacija i progres srpskog društva, kao i brz industrijski razvoj, često su u umetnosti slavljeni prikazima gradilišta, fabrika i brodogradilišta. Kritički glasovi su se ređe čuli. Danas, ovi prizori izvesno imaju drugačije značenje.

Životinje su u umetnosti često bile deo idiličnih prikaza prirode, predmet inspiracije i divljenja.  Od najstarijih vremena korišćene su kao metafore ljudskih osobina i osećanja. Istovremeno, predstava životinja u vizuelnoj kulturi može biti i oličenje potrebe i pokušaja čoveka da razume prirodu i da joj se približi.