Za mesec jul “U fokusu” izabrali smo sliku Olga Kešeljević na divanu, 1937. Ljubice Cuce Sokić, slikarke koja je u međuratnom periodu u srpsku umetnost unela duh francuskog intimizma, te svojim delovanjem uticala na dalji tog nacionalne moderne umetnosti.
Na slici je u blago toniranom enterijeru predstavljena Olga Kešeljević, poznata istoričarka umetnosti i glumica, koja je svoju karijeru gradila u Parizu, druživši se sa brojnim intelektualcima i umetnicima tog vremena kao što su Žan Žene, Sartr, de Bovoar, Kokto i mnogi drugi. U ležećem položaju, lagano opružena na divanu prikazana je kako rasterećeno čita knjigu dok je njena dobra prijateljica portretiše. Govor tela, kao što je zabačena desna ruka iza glave i polu savijena desna noga na divanu, opisuju komfornu atmosferu dokolice u salonu. Blagim tonovima i svedenim formama koje karakterišu ovu sliku, Sokićeva prenosi posmatraču intimnu, toplu atmosferu privatne prostorije Olge Kešeljević tokom njenog boravka u Parizu. Tipično za intimističko slikarstvo Cuce Sokić, enterijeri kao što su privatne prostorije, saloni, ateljei postaju lični, intimni pečati umetnikove egzistencije ili egzistencije portretisane osobe. Skromni, sentimentalni predmeti enterijera grade unutrašnji svet koji postaje deo samog portretisanog kojim se prenosi i dopunjuje atmosfera intime i ličnog iskustva. Osetljivim i smerno određenim pokretima četkice umetnica prenosi viđeni prostor i svoju prijateljicu kroz jednu drugačiju dimenziju, ne smerajući na realizam viđenog već emotivnim i sentimentalnim impulsom boji stvarnost enterijera. Likovni jezik slike odiše harmonijom blagih tonova. Zidovi i pod, sami po sebi, izraz su svedenog likovnog gesta, posve na tragu apstrakcije, koji svoj smisao i značenje zadobijaju međusobnom upućenošću na ostatak slike i centralnu predstavu Olge. Pored noćnog stočića i belih ruža, njena usnula figura, utopljena u komfor blage atmosfere enterijera, samo je još jedan od elemenata čitave kompozicije. Ona svojom prisutnošću ne determiniše enterijer kao njen vlasnik, već čini sastavni deo kompozicije u kojoj su svi elementi ravnopravni, u skladu sa estetikom intimističkog slikarstva.
Boravak Olge Kešeljević u francuskoj prestonici i njen pokušaj ostvarenja kao glumice uslovio je niz životnih događaja koji su obeležili srpsku umetničku scenu prvih decenija dvadesetog veka u Parizu. Prvenstveno, njeno poznanstvo sa Markom Barbezom, kasnije njenim mužem, Olgu je uputilo ka vodećoj intelektualnoj eliti tog doba. Brojna putovanja srpskih umetnika u Pariz početkom dvadesetog veka ishodila su tome da Olga Kešeljević Barbeza sklopi prijateljstva sa umetnicima kao što su Peđa Milosavljević, Aleksa Čelebonović, Bogdan Šuput, Jurica Ribar, Bora Baruh i Ivan Tabaković. Među njima značajno mesto zauzima Ljubica Cuca Sokić, sa kojom stvara neraskidivo, višedecenijsko prijateljstvo. Ovaj, kao i mnogi drugi Cucini portreti Olge (Portret Olge Kešeljević, 1938; Olga Kešeljević na divanu, 1938; Olga Kešaljević u postelji, 1937; Olge Kešeljević u pariskom enterijeru, 1937.) su ne samo dokumenti francusko-srpskih veza, već su i trajna vizuelna svedočanstva o povezanosti Olge Kešeljević i Cuce Sokić.
Goran Vujkov, muzejski edukator
