Milorad Balać, Pariz, 1967.
ulje na platnu, 89,2 x 135,5 cm
Na horizontalno postavljenom platnu umetnik u plitki, gotovo dvodimenzionalni prostor slike smešta dopojasnu figuru slikara u donji levi ugao. Pored njega u nizu ka sredini i desnom uglu postavljena su slikarska platna, koja se kao jednostavne pravougaone plohe smenjuju sa plitkim fasadama gradske arhitekture u drugom planu i gornjoj zoni kompozicije. Oko prizora naslikan je neupadljivi ram. Slikar je mlađi muškarac okrenut ka posmatraču ali pogleda usmerenog u stranu, nosi beretku, a u levoj ruci drži paletu sa dve duge četkice. Na četiri slike pored njega vide se dva nedovršena portreta, muški i ženski, jedna skicozno prikazana crkva sa grobljem u prvom planu i bazilika Sakre Ker (Basilique du Sacré-Coeur de Montmartre), dok su dva platna okrenuta tako da se ne vidi šta je na njima. Središnji deo gornje zone zauzima fasada sa natpisom imena restorana O kadet d Gaskonj (Au Cadet de Gascogne) sa tendom, izlogom, natpisima i prozorima okolnih građevina sa strane. Ime restorana kao i motivi izloženih slika ukazuju na autentični ambijent Monmartra (Montmartre) u kom umetnik stvara i izlaže svoja dela na ulici, tačnije na prostoru Plas du Tertr (Place du Tertre). Prikazujući savremeni trenutak trga na kom je umetnik izneo štafelaje i slika portrete turista i prizore Pariza, Balać ističe kontinuitet umetničkog života od kraja osamnaestog veka pa do Prvog svetskog rata i kasnije, kada su u tom prostoru poznati umetnici i pisci postavljali temelje moderne umetnosti.
Slika je izvedena tanjim nanosima boje i mirnim, neupadljivim potezima. Građena je vešto izbalansiranim odnosom svetlih i tamnih površina i toplih i hladnih tonova. Uz levu ivicu platna i donju zonu dominiraju tamni hladni tonovi tamnozelene, maslinastosive, tamnoplave i plavosive, koji se rasvetljavaju prema desnom rubu i gornjoj zoni. Na njih umetnik nadovezuje svetlije nijanse zelene, modroplave, svetlosive i tople bež, svetlooker, rozonarandžaste, narandžastocrvene, braon, kestenjastomrke tonove sredine i gornje zone slike. U okviru same kompozicije dinamiku stvaraju vertikalno i horizontalno orijentisani pravougaonici platana, fasada i prozora različitih dimenzija koji se preklapaju.
Slikar, konzervator i likovni pedagog Milorad Balać pripada generaciji umetnika koja na likovnu scenu stupa nakon Drugog svetskog rata. Rođen u Ašanji 1905. godine, studije na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu završio je 1945. godine, a dve godine kasnije prvi put se predstavio publici. Samostalno je izlagao u većim gradovima Vojvodine, redovno je učestvovao na izložbama ULUS ‒ a u Beogradu i na brojnim izložbama vojvođanskih likovnih umetnika. Takođe, izlagao je sa grupom „Samostalni“ i učestvovao na izložbi „Mladih“u Beogradu, kao i na izložbama „Likovni susret ‒ Palić“ i slikarske kolonije u Bečeju. Pored slikarstva bavio se i pedagoškim radom, bio je profesor Više pedagoške škole i direktor Škole za primenjenu umetnost u Novom Sadu. Ovaj istaknuti umetnik bio je i jedan od prvih konzervatora posle Drugog svetskog rata, zaposlen u Pokrajinskom zavodu za zaštitu spomenika kulture u Novom Sadu. U oblasti konzervacije objavio je više stručnih radova. Preminuo je 1980. godine u Novom Sadu. Slikajući Pariz u periodu kada je primetno vezivanje umetnika nove generacije za Beograd, Zagreb, Ljubljanu kao nova mesta školovanja, izlaganja, razmena ideja i stavova, Milorad Balać nam ukazuje da ovaj svetski umetnički centar nije izgubio na značaju, da je i dalje mesto hodočašća umetnika i poštovalaca umetnosti i izvor inspiracija novih stvaralaca. Možda se u izboru teme i načinu predstavljanja krije i jedan suptilni, intimni dijalog sa prvom međuratnom generacijom modernih umetnika u čija su najznačajnija dela utkana iskustva iz Pariza.
